Masaya en Granada

De reis van Somoto naar Masaya verliep eigenlijk vlekkeloos. Buiten het feit dat ik in Somoto in de verkeerde bus stapte, en daar gelukkig al achter kwam toen we net het busstation verlieten, is er weinig opzienbarends gebeurt. Tijdens de 4 uur durende busreis naar Managua had ik halverwege zelfs 2 zitplaatsen voor mezelf. Iets wat ik deze reis volgens mij nog niet meegemaakt heb. Eenmaal aangekomen in Managua ben ik met de taxi (wel slecht onderhandeld, dus teveel betaald) naar een ander busstation gegaan om de bus naar Masaya te pakken. Een uurtje later was ik in Masaya, de stad met wie Nijmegen een stedenband heeft.

Op zich heeft Masaya niet zo heel veel te bieden, een wekelijkse markt waar veel dagjes toeristen uit Granada op af komen en verder de hangmatten die er handmatig gemaakt worden (en die heb je daar wel nodig, want het is er tering heet). Het belangrijkste van Masaya ligt echter 10 km verderop, vulkaan Masaya. Deze is nog steeds actief maar mag gewoon bezocht worden. En dat heb ik gedaan. Nu viel het niet mee om er te komen. Ondanks dat ik duidelijk tegen de chauffeur gezegd had waar ik eruit moest kwam hij daar 3 km te ver pas achter. Enige optie toen was om uit te stappen, snelweg oversteken en een bus aan te houden die de andere kant opging. Nu ging dat op zich vrij makkelijk. Eenmaal in de andere bus nog duidelijker uitgelegd waar ik eruit moest. Kan niet misgaan zou je denken. Gelukkig moest ik staan in dus bus en zag ik zelf waar ik eruit moest. De chauffeur was het blijkbaar alweer vergeten en ging pas op mijn 'toegefluisterde' ALTO vol in de remmen. Met als gevolg dat we bijna allemaal buiten stonden. Het belangrijkste was echter dat ik er was. Na een uurtje wandelen kwam ik bij de vulkaan aan. Eigenlijk zijn het 3 kraters waarvan er eentje nog steeds actief is. Van degene die actief is zie je eigenlijk alleen maar dat er rook uitkomt. Buiten dat ruik je ook de gassen die er tussen zitten. Het blijkt dat op de bodem van de krater het lava nog steeds in beweging is, en dat veroorzaakt de rook en de gassen. Om een van de kraters ernaast (die in ieder geval tijdelijk dood zijn) liep een pad dat toegankelijk was...dacht ik. Nou ja, het was toegankelijk want ik kon erop komen. Het begin van het pad was nog goed te doen, maar dat werd steeds moeilijker. Het werd smaller en ging verder omhoog richting rand van de krater. En uiteindelijk liep ik daar dus, op een smal pad op de rand van een krater van dik 100 meter diep. Nu heb ik de hoogtevrees redelijk onder controle en liep ik best zelfverzekerd over die rand. Het uitzicht is namelijk prachtig. Maar toen de wind op stak voelde ik me toch niet meer zo zeker en ben naarstig op zoek gegaan naar een plek waar ik het pad kon verlaten, wat gelukkig ook vrij snel lukte. En toen kwam ik terecht op een pad waar ik eigenlijk de hele tijd op had moeten lopen. Dat verklaarde ook waarom ik op dat ene pad niemand tegenkwam...

Mensen met een zwakke maag kunnen dit stukje het beste overslaan!
Diezelfde avond ging ik eten in een aangeprezen restaurant. Nadat ik een strategisch tafeltje had uitgezocht en een biertje had besteld gebeurde er het volgende. Een vrij stevige meneer kwam binnen en ging aan een tafeltje voor me zitten. Blijkbaar was hij een bekende want nog voordat hij zat stond er al een drankje. Na een eerste slok stond hij op en ging richting jukebox. Hij gooide er wat munten in en koos wat verschrikkelijke smartlappen uit. Daarna ging hij weer zitten. En toen gebeurde het. Hij plaatste 2 vingers tegen zijn linker neusvleugel, draaide zijn hoofd zo dat het naast de tafel kwam, snoof en ledigde zo zijn neus. Dit tafereel herhaalde zich enkele keren totdat hij de 2 vingers tegen de rechter neusvleugel plaatste, zijn hoofd de andere kant op draaide en... Juist ja, de rest hoef ik niet te vertellen denk ik. Eerlijk gezegd had ik niet de indruk dat hij dit hier voor het eerst deed, gezien het gemak waarmee hij dit deed.

Na Masaya ben ik nog naar Granada gegaan. Eerlijk gezegd ging ik hier hoofdzakelijk heen omdat er vanaf hier een bus naar Costa Rica vertrok. Tijdens de reis met Dago waren we namelijk hier al geweest. Toen was het al de toeristische stad van centraal Amerika en sindsdien hebben ze er hard aan gewerkt omdat zo te houden. De stad is nog verder opgeknapt. Alle gebouwen in het centrum zijn nog eens voorzien van een nieuwe laag verf of nieuw stucwerk. De gebouwen en wegen van de ring erom heen zijn nu aan de beurt. En zo gaat men verder. Of alles op een eerlijke manier gebeurt? Ik betwijfel het (zie de tekst op de gevel van een huis op één van de foto's) Wordt de stad er mooier op? Ook hier moet ik nee op antwoorden. De stad verliest, in mijn optiek, zijn authenticiteit en gaat op een gemaakt kunstje lijken. De meeste mensen vinden het echter een geweldige stad, dus wie ben ik.

Nadat ik een kaartje had gekocht vertrok ik met de bus naar Costa Rica. Het plan was namelijk om daar nog 1.5 week rond te trekken. De douane van Costa Rica dacht daar echter heel anders over... Hoe dat afliep vertel ik de volgende keer.

Hasta luego

Werner