Boquete

Wie denkt dat reizen altijd leuk is, helaas. Dat is niet altijd het geval. Zoals mijn reis van El Valle naar David. De opdracht was heel simpel. Neem een bus naar de Panamericano en houdt dan een bus aan die naar David gaat. Nou, het eerste gedeelte ging vrij makkelijk en binnen 3 kwartier stond ik aan Panamericano. Maar toen begon het. Ik probeerde iedere bus aan te houden die richting David ging, maar ze reden  allemaal door. De chauffeur maakte wel iedere keer een handgebaar maar ik wist niet wat dat betekende. Later begreep ik dat dat betekent dat de bus vol zit (dacht dat bussen hier nooit vol zaten!?!)  Na 1.5  uur zwaaien en springen stopte er dan toch een bus. Maar de vriendelijke conducteur legde me uit dat de bus ...vol zat. Hij vertelde nog veel meer maar daar begreep ik helemaal niks van. In de tussentijd zette ik mijn allerzieligste gezicht op om hem te overtuigen mij mee te nemen. Wat hem er toe gebracht heeft weet ik niet,  maar uiteindelijk mocht ik toch mee. Omdat de bus vol zat moest ik ergens anders plaats nemen. En dus werd ik op een omgekeerde emmer tussen de chauffeur en de conducteur gezet. In het begin voelde dat alsof ik business-seat zat. Maar na een paar uur had ik steeds meer de indruk dat ik in de emmer zat in plaats van erop. Ik was dus ook blij dat ik er naar 6 uur rijden, 350 km, vanaf mocht omdat we gearriveerd waren. Achteraf was ik natuurlijk wel blij dat de bus stopte voor mij en me meenam. Heb beide heren hiervoor dus ook uitgebreid bedankt.

In David aangekomen ging ik naar mijn hostel waar ik voor de eerste keer in een dorm ging slapen. Niet omdat ik dat leuk vond, maar omdat er niks anders te krijgen was. Ik kan je vertellen dat het geen succes geworden is.  Om 23h dook ik in mijn te kleine bedje in het kippenhok,  want groter was het niet. Met mij mochten er nog 5 andere slapen. Een van die gasten ging na een kwartier ook liggen en begon gelijk te snurken. Eerst rustig, maar op een gegeven moment begon hij de smaak te pakken te krijgen en ging hij steeds harder tekeer. Na een uur heb ik de moed opgegeven en ben buiten op een tuinstoel gaan liggen. Ook dit werd geen succes. Mijn laatste poging werd een hangmat. Helaas bleek die voor kabouters te zijn dus ook daar viel ik niet in slaap. Oftewel de hele nacht geen oog dicht gedaan,  en dat na die fijne busreis. Uiteindelijk ben ik om 5 uur gaan douchen en om half 6 liep ik in de supermarkt  (24/7) mijn ontbijt bij elkaar te sprokkelen. Ik geloof niet dat ik op dat moment feestvreugde uitstraalde. Achteraf  bleek dat mijn beneden buurvrouw ook verkast isomdat het haar teveel werd, terwijl zij ruime ervaring had met het slapen in dorms. Uiteindeljjk heb ik tegen 9 uur de bus gepakt naar Boquete.

En dat is een leuk dorp waar je heerlijk kunt wandelen. Het is behoorlijk toeristisch maar zodra je het dorp uit bent merk je daar niks meer van. Daar ligt  een prachtige natuur en heb je weinig verkeer op de wegen waardoor je lekker de ruimte hebt. De regio is behoorlijk bergachtig (hoogste berg 3800 meter) maar in de naaste omgeving van het dorp is het qua hoogtes goed te doen. Daar kun je dus heerlijk hiken en genieten van de natuur en haar omgeving.  En dat heb ik daar volop gedaan. Tot mijn geluk heb ik vandaag in een bos aldaar de quetzal gezien, de nationale vogel van Guatemala en een god voor de maya's in de vroegere tijd.

Vandaag is echter mijn laatste dag hier en voor voorlopig ook in Panama. Morgen vertrek ik namelijk naar park Corcovado in Costa Rica. De reis daar naar toe ziet er weer uitdagend uit. In het reisplan staan 4 verschillende bussen, 1 boot en een grensovergang. Het zal dus geen saaie dag worden. Tot die tijd zeg ik: 

Hasta luego!